Pappírslíkneskið

Nokkrir bloggarar hafa minnst á biblíuna og samkynhneigð vegna færeyska þingmannsins. Ég verð að segja að mér finnst margir þeirra sem telja samkynhneigð vera í lagi (sem sagt ekki “bókstafstrúarmenn”) nálgast umræðuna á kolvitlausum forsendum.

Oft reyna þeir að halda því fram að biblían sé í raun og veru ekkert svo vond í garð samkynhneigðra, versin sem um ræðir eru ekki svo slæm ef þú pírir augun og reynir þitt besta að láta þau hljóma vel.

Þegar fólkið gerir þetta, þá er það að mínu mati oft ekki að tækla rót vandans, en er þess í stað að reyna að fegra biblíuna, reyna að gera hana betri og merkilegri en hún er í raun og veru.  Ég held að það sé miklu gagnlegra að segja bara: Biblían skiptir ekki máli. Mér er sama um hvað hún segir, og þér ætti líka að vera sama.

Ímyndum okkur að við værum að ræða um samkynhneigð og einhver myndi benda á að í Gilgameskviðu stæði að samkynhneigð væri ógeðsleg og hræðileg. Hvort myndum við reyna að túlka textann þannig að það líkist betur þeim skoðunum sem við erum sammála, eða myndum við segja “Það skiptir engu máli hvað Gilgameskviða segir.”?

Trúfólk, hvort sem það er “bókstafstrúar” eða ekki, hefur biblíuna ranglega á háum stalli. Vandamálið er ekki það að þetta fólk túlki biblíuna asnalega, heldur að það heldur að þetta sé bók sem skipti einhverju máli. Með því að afsaka biblíuna erum við að viðhalda þessari ranghugmynd í stað þess að hrekja hana. Við þurfum að ná henni niður af þessum stalli.

 

Góðar breytingar

Þessir 2170 sem skráðu sig utan trúfélaga (og þá líklega úr ríkiskirkjunni) hafa með þessu minnkað útgjöld ríkisins um um það bil 26 milljónir á ári.

Mér finnst betra að peningurinn minn fari í hluti eins og heilbrigðiskerfið, frekar en að borga launin hans Karls æðsta biskups (þrátt fyrir að prestunum finnist þessi 900 þúsund sem hann fær á mánuði vera skammarlega lág).

Nú er síðan hægt að breyta trúfélagsskráningunni sinni á netinu. Eftir hverju ert þú að bíða?

Mikil fækkun í þjóðkirkjunni

Hrós dagsins...

...fær Helgi í Kastljósi. Í dag mættust ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson (sem líkar eitthvað voða illa við mig) og Illugi Jökulsson. Ég var ekki ánægður með frammistöðu Illuga, en Helgi stóð sig mjög vel.

Þegar Þórhallur ræðir um aðskilnað ríkis og kirkju, þá virðist hann vera gjarn á það að segja fólki að allt stórkostlega starf Þjóðkirkjunnr myndi leggjast af ef til aðskilnaðar kæmi, sem dæmi námskeiðin hans (sem hann minntist á). 

Helgi spyr Þórhall hvort að það eigi að skilja að ríki og kirkju. Þórhallur byrjar að tala að “út um allt land fer fram mjög mikil þjónusta við þjóðina” á vegum Þjóðkirkjunnar og meira í þeim dúr. Þá spyr Helgi hvort að það myndi leggjast niður við aðskilnað, Þórhallur neitar því og fer að ræða um eitthvað allt annað.

Síðan minnist hann á að Hjálparstarf kirkjunnar hjálpi fólki án þess að spyrja um trúfélagsaðild. Helgi spyr að því hvort það myndi breytast við aðskilnað. Þórhallur neitar því. Hvað var Þórhallur þá að minnast á allt þetta?

Bjarni Karlsson og hótanir

Ég furða mig oft á því hvernig trúmenn meðhöndla biblíuna. Frjálslyndir prestar virðast þó vera sérstaklega slæmir. Stundum eru fullyrðingarnar þeirra svo augljóslega rangar að mig grunar að þeir séu bara vísvitandi að fara með rangt mál, til að fegra biblíuna. Frábært dæmi er nýleg bloggfærsla eftir ríkiskirkjuprestinn Bjarna Karlsson?*, þar segir hann:

  

Eina samhengið þar sem Guðspjöllin varðveita hótandi orðalag haft eftir frelsaranum er þegar hann tekur sér stöðu við hlið barna sem ekki geta borið hönd yfir höfuð sér. Þá ræðu má lesa í 18. kafla Matteusarguðspjalls en niðurlagsorð hennar eru þessi: „Varist að forsmá nokkurn þessara smælingja. Ég segi yður að englar þeirra á himnum njóta jafnan návistar míns himneska föður."  #

 Nú þarf maður ekki að lesa lengi í til dæmis Matteusarguðspjalli til þess að rekast á „hótandi orðalag",  guðspjöllin eru uppfull af því að Jesús sé að hóta fólki, hérna er mjög skemmtilegt dæmi: 

 

Og taki einhver ekki við yður né hlýði á orð yðar, farið þá úr því húsi eða þeirri borg og hristið dustið af fótum yðar. Sannlega segi ég yður: Bærilegra mun landi Sódómu og Gómorru á dómsdegi en þeirri borg. (Matt 10.14-15)

Ef þið takið ekki við lærisveinunum mínum, þá munuð þið brenna. Frekar hótandi orðalag. Og guðspjöllin eru full af þessu.

 *Bloggið er reyndar merkt bæði Bjarna og konunni hans, ríkiskirkjurestinum Jónu Hrönn, en ég er nokkuð viss um að þetta er eftir Bjarna.

Leiðbeiningar

Það er mjög einfalt að skrá sig úr Þjóðkirkjunni, hérna eru leiðbeiningar.

Um að gera að hætta að borga launin þeirra Karls og Geirs.

Fleiri segja sig úr þjóðkirkjunni

Staða Þjóðkirkjunnar

Í fréttinni kemur fram að Þjóðkirkjan segi þetta:

Þjóðkirkjan stendur með þeim einstaklingum og samtökum sem vinna með þolendum ofbeldis...

Ég persónulega sé ekki hvernig það er hægt að taka mark á þessu á meðan Karl Sigurbjörnsson er æðsti maður Þjóðkirkjunnar. Ég vil minna fólk á aðkomu hans að máli Ólafs Skúlasonar, alveg óháð því hvort hann hafi verið sekur eða saklaus, þá er ljóst að Karl vildi bara þagga í málinu með afskaplega óheiðarlegum hætti:

 

Einn þeirra sem tengdust inn í mál kvennanna gegn séra Ólafi biskupi á sínum tíma var séra Karl Sigurbjörnsson, þá prestur og nú biskup. Samkvæmt frétt DV 6. mars 1996 beittu tveir prestar, þeir Hjálmar Jónsson, sem þá var þingmaður en er nú dómkirkjuprestur, og Karl, núverandi biskup, áhrifum sínum til að fá konurnar sem ásökuðu Ólaf biskup um kynferðislega áreitni til að falla frá málum sínum. Í fréttinni segir meðal annars að prestarnir tveir hafi átt tíða fundi með konunum og að í kjölfar þeirra hafi ein kvennanna dregið mál sitt til baka. „Munu prestarnir meðal annars hafa lagt mikla áherslu á kostnaðinn sem því fylgi að standa í málarekstri gegn biskupi,“ segir í fréttinni.

 

 

Séra Karl vildi ekkert tjá sig um þetta á þeim tíma en ónafngreindur prestur sem DV ræddi við á þeim tíma sagði að miklu „handafli“ hefði verið beitt af hálfu biskupsmanna til að þagga það niður. [frá DV.is]

Starfsmenn kirkjunnar skimaðir

Þegja sumir prestar um barnaníð?

Vegna nýlegra frétta um presta og þagnarskyldu hafa að ég held nánast allir bloggandi ríkiskirkjuprestar Íslands reynt að svara fyrir stéttina. Svarið virðist alltaf vera hið sama: „Prestum ber, samkvæmt öllum lögum að tilkynna viðeigandi stjórnvöldum það, ef verið er að níðast á barni.“, þessu fylgir síðan oft hneykslun á lélegum vinnubrögðum hjá blaðamönnunum.

Það sem prestarnir virðast ekki skilja, eða þá að þeir eru bara reyna að færa umræðuna í annan farveg, er að um þetta er alls ekki deilt.

Það sem er fréttnæmt er að í þessum umræðum virtust sumir prestar segja að þeir myndu ekki tilkynna barnaníð, þrátt fyrir skýran bókstaf laganna, af því að þeim fannst þagnarskyldan vera æðri. Ég hef að minnsta kosti ekki heyrt útskýringar þessa bloggandi presta á þessum ummælum:

 

Sr. Þórir Jökull Þorsteinsson leggur áherslu á að þagnarskyldan sé algjör. Prestar séu fulltrúar heilagrar kirkju og framar beri að hlýða Guði en mönnum.

 

 

Sr. Geir G. Waage lagði áherslu á að um algjöran trúnað væri að ræða. Presturinn segði engum frá neinu og skipti engu máli um hvað væri að tefla. Hverjum ætti að vera hægt að treysta ef frjálst væri að halda þagnarskyldu? Prestafélag sem er frjálst félag innan þjóðkirkjunnar getur ekki lýst því yfir ótilneytt og bundið félagsmenn sína við þá stefnumörkun að fremur beri að hlýða mönnum en Guði. Sagðist vel geta lifað við að slíkt stæði í lögum en skyldur hans sem prests gengju lengra en mannanna boð. Gæti vart verið félagi í P.Í. ef þessu yrði breytt.

 

Munið eftir því að breytingartillagan var sú að minna presta á að þagnarskyldan þýddi ekki að þeir væru undanþegnir tilkynningaskyldu barnaverndarlaga! Blogg-prestarnir minnast ekkert á þetta en endurtaka aftur og aftur að prestar séu skyldaðir til þess að tilkynna svona hluti, en vandamálið er að sumir kollegar þeirra telja það vera allt í lagi að brjóta þessi lög, af því að „fremur beri að hlýða guði en mönnum“.

Góð skrif prests

Ég mæli með pistli eftir séra Baldur Kristjánsson: Þrasliðið á Vantrú!. Það er gaman að sjá ríkiskirkjuprest koma með svona málefnalegt innlegg í trúmálaumræðuna. Samkvæmt Baldri hef ég víst meðal annars lélegan lesskilning, alls engan húmor og alls ekkert vitsmunalegt svigrúm. Svo er ég auðvitað meðlimur í „stúpid sértrúarsöfnuði“ og „gerilsneyddri klíku“.

Þetta er að vísu ekki jafn fallegt og það sem Þórhallur Heimisson sagði um mig, að ég væri níðingur og léti ekkert gott af mér leiða (ef ég man rétt).

Lausn sem báðir aðilar geta sætt sig við

Í ályktun kirkjuþings segir að kirkjan vilji sættast á 5% niðurskurð ef sóknargjöld breytist ekki fyrir árið 2011. Mér finnst að ríkið eigi að koma með gagntilboð, og bara framkvæma það strax. Allt í lagi, leyfum sóknargjöldunum (sem  eru ekki félagsgjöld) að standa í stað árið 2011. En við skulum einfaldlega leggja niður þau sérréttindi ríkiskirkjunnar að fá árlega 590 milljónir í Kirkjumálasjóð og jöfnunarsjóð sókna.

Ekkert svigrúm til að hlífa kirkjunni

Bókstafstrúarmaður kirkjunnar

Fyrir tveimur árum síðan kom breski guðfræðingurinn Alister McGrath til landsins. Hann hélt fyrirlestur hjá guðfræðideild Háskóla Íslands og auk þess trúvarnarnámskeið í Skálholti. Tilefnið var það að var búið að þýða bók sem hann skrifaði gegn Dawkins á íslensku.

Þeir prestar þjóðkirkjunnar sem minntust á McGrath lofuðu hann háfstöfum. Kristján Björnsson kallaði hann „magnaðan trúvarnarmann“ og sagði að „skelegg trúvarnarbarátta“ hans hafi haft „gríðarleg áhrif víða um heim“ #. Netpresturinn Árni Svanur Daníelsson sagði að hann væri „vandaður fræðimaður sem talar af mikilli yfirsýn og þekkingu“ og vonaði að heimsóknin myndi hvetja íslenska guðfræðinga til að kynna sér guðfræði McGraths #.

Ég persónulega skil engan veginn af hverju, í fyrsta lagi þjóðkirkjufólk myndi vilja fá hann, og í annan stað af hverju þeim líkar svona frábærlega við hann. Bókin hans sem var þýdd var hræðileg, það er svo sem fyrirgefanlegt. En hvernig getur þessu fólki líkað við og hrósað manni sem segir að það sé erfitt að svara því hvort að guð hafi fyrirskipað þjóðarmorð í Gamla testamentinu. Það er nefnilega ákveðin tegund af trúmönnum sem segja svona hluti, bókstafstrúarfólk. Og McGrath er svo sannarlega bókstafstrúarmaður. McGrath skrifar:

I fully respect the motives and concerns of those who feel that the word 'inerrancy' is the most appropriate; my own preference is for a phrase such as 'the total reliability and trustworthiness' of Scripture, which states the same insight in a positive manner. #

In common with all evangelicals, I affirm the total trustworthiness and reliability of Scripture in all that it teaches. I believe that words penned by James I. Packer, affirming this unique authority of Scripture back in 1962, remain as relevant as they have ever been: 'Infallible' means 'not liable to be mistaken, or to mislead'; 'inerrant' means 'free from all falsehood'. Both words express negatively the positive idea that the Bible is entirely reliable and trustworthy in all that it asserts. To profess faith in the infallibility and inerrancy of Scripture is therefore to express the intention of believing all that it is found to teach, on the grounds that it is true. #

Það eru auðvitað til bókstafstrúaðir þjóðkirkjuprestar, en flestir þeirra eru það ekki. Eina ástæðan sem mér dettur í hug fyrir því að frjálslyndu prestunum líki vel við svona bókstafstrúarmann er sú að hann er að tala gegn vondu trúleysingjunum. Ef einhver þarna úti finnur aðra ástæðu fyrir því hvers vegna þeir oflofa mann sem finnst það erfið spurning hvort að guðinn þeirra fyrirskipi þjóðarmorð, þá má hann endilega benda mér á hana.