Samtal bænarinnar

Í hvert einasta skipti sem ég sé trúmann segja að bænin sé samtal, þá velti ég því fyrir mér hvort að viðkomandi sé bara að endurtaka eitthvað sem að honum fannst hljóma gáfulega, eða hvort að hann hafi pælt í hvað hann er að segja og sé sammála því.

Þegar ég tek þátt í samtali, þá virkar það þannig að báðir aðilarnir segja eitthvað. Heldur þetta fólk því virkilega fram að það heyri guð segja eitthvað þegar það biður bænir? Ég held ekki. Réttara væri að segja að bænin er samtal þar sem að annar aðilinn segir ekki neitt.

Mig grunar að þetta sífellda tal um að bænin sé samtal sé eingöngu til þess að reyna að viðhalda þeirri trú að þú sért virkilega að tala við einhvern. Þetta er sem sagt ekki lýsing á því hvernig bænin er í raun, heldur lýsing á því hvernig bænin væri ef allt væri með felldu.

Jesús var æðislegur, og sammála mér!

Prestar hljóta að lesa bloggið mitt. Ég get ekki dregið aðra ályktun eftir að hafa lesið eina af predikunum dagsins.  Ríkiskirkjupresturinn Hildur Eir Bolladóttir hlýtur að hafa lesið nýlegar færslur mínar um Síðkölt og Gervifræðinga. Hún kemur með fullyrðingu sem tengist Síðkölts-greininni á þann hátt að þar er blind aðdáun á dauða költleiðtogann, og hún tengist einnig Gervifræðinga-greininni á þann hátt að þarna er hún bara að blaðra um hvað Jesús hafi fundist um hitt og þetta alveg óháð því sem hún hefur lært í guðfræðideildinni. Hérna er þessi langa og magnaða setning:

Þetta veit Jesús best af öllum og þess vegna var hann alltaf umkringdur fólki, það var ekki allt að dást að honum enda raðaði hann ekki í kringum sig aðdáendum, hann valdi einfaldlega að elska fólk og mæta því sama hvar það var statt, þess vegna er hann holdgervingur tvíþætta kærleiksboðorðsins og þess vegna mótmælti hann öllu því sem rændi fólk æru og farsæld, þar var fátæktin ofarlega á blaði, sömuleiðis kynþáttahatur, ójafnrétti kynjanna og ofbeldi í öllum myndum og síðan mótmælti hann líka félagslegri einangrun sem var skipulögð af samfélaginu og líka þeirri einangrun sem var skipulögð af þeim sem vildu hafa sitt í friði. #

Þarna talar ekki háskólagengna manneskjan Hildur Eir, heldur blindur aðdáandi Jesú. Skoðum aðeins nánar sumar fullyrðingar hennar.

Mótmælti Jesús til dæmis „kynþáttahatri“? Vissulega eru sumir staðir í guðspjöllunum þar sem Jesús kemur vel fram við fólk sem voru ekki gyðingar. En mörg guðspjallanna voru líklega skrifuð af mönnum sem voru ekki gyðingar. Það er vel hugsanlegt að þær sögur séu einmitt skáldskapur til þess að reyna að sannfæra fólk um að það sé rétt og gott að boða heiðnu fólki kristni, af því að Jesús gerði hitt og þetta. Þessar sögur gætu sem sagt vel verið uppskáldaður áróður.

Við höfum líka hina hliðina á teningnum, sums staðar virðist Jesú beinlínis vera kynþáttahatari í guðspjöllunum: hann kallar konu hund vegna kynþáttar hennar og segir lærisveinum sínum að fara ekki til heiðinna manna og Samverja. Það gæti hins vegar vel verið að þetta sé uppskáldaður áróður frá fólki sem vildi sannfæra fólk um að sín skoðun væri rétt með því að tileinka Jesú þessa skoðun sína.

Við bara getum ekki verið viss um það hvað Jesú fannst. En auðvitað hentar þetta ekki atvinnutrúmönnunum og því gerir það nákvæmlega sama og höfundar guðspjallanna, segja að Jesús hafi verið sammála þeim.

Og þetta sjáum við líka í fullyrðingu Hildar um að Jesús hafi mótmælt „ójafnrétti kynjanna“. Hvernig telur Hildur sig vita það? Í guðspjöllunum eru vissulega sögur þar sem að Jesús kemur betur fram við konur heldur en flestir samtímamenn hans í Palestínu. En við bara vitum ekki hvort að þessar sögur séu sannleikanum samkvæmar eða bara áróður. Gæti vel verið að Jesús hafi ekki verið eins mikil karlremba og flestir menn á þessum tíma, en kannski var hann karlremba þrátt fyrir það. Við sjáum til dæmis í skrifum Páls postula að konur áttu að vera undirgefnar eiginmönnum sínum. Ef Jesús boðaði algert jafnrétti kynjanna, þá virðist enginn hafa sagt Páli það, sem er mjög undarlegt.

Síðasta atriðið sem ég skoða er líklega fjarstæðukenndasta, að Jesús hafi fordæmt „ofbeldi í öllum myndum“. Vissulega eru ummæli eignuð Jesú í guðspjöllunum sem hljóma afskaplega friðsamleg (elska óvini sína og svo framvegis), en enn og aftur getum við einfaldlega ekki verið viss um að Jesús hafi sagt þetta. Svo er auðvitað sú staðreynd að í guðspjöllunum er saga af því að Jesús hafi einmitt beitt ofbeldi! Hann tók brjálæðiskast með svipu í musterinu. En miklu betra dæmi um ofbeldi sem Jesús guðspjallanna er sáttur við er helvíti og það ofbeldi sem guð mun beita við endalok heimsins. Jesús talaði um „eilífan eld“ og „eilífa refsingu“ #, líkti því við þegar þrælaeigandi ber þræl sinn # og að taka andstæðinga sína af lífi #. Jesús guðspjallanna fordæmdi klárlega ekki „ofbeldi í öllum sínum myndum“.

Það er pínlegt að hugsa til þess að prestar skuli oft fullyrða að þeir séu fulltrúar fræðilegrar nálgunar á biblíunni. Það er svo augljóst að Hildur Eir nálgast biblíuna ekki á fræðilegan hátt, hún hefur glansmynd af költleiðtoganum sínum og tileinkar honum allar þær skoðanir sem hún telur vera jákvæðar. Það er afskaplega sorglegt að hugsa til þess að guðfræðideild Háskóla Íslands sé stútfull af verðandi prestum sem eiga síðan bara eftir að hunsa það sem þeir lærðu og bara boða út barnalegar skoðanir um Jesú með adðáunarglampa í augunum.

Gervifræðingarnir

Ég hef verið að pæla í því hversu ganslaus mest öll menntun presta er fyrir þá. Hvers vegna í ósköpunum sér ríkiskirkjan gagn í því að láta þetta fólk læra alvöru biblíufræði þegar prestunum dettur ekki í hug að nota þetta í starfinu sínu. 

Sem dæmi, þá hafa þeir örugglega lært í Háskólanum að við getum ekki verið mjög viss um hvað Jesú sagði, það er bara þannig að heimildirnar sem við höfum um hann eru ekki betri. Þetta gagnast auðvitað prestum ekki.  Prestar vilja geta sagt fólki að Jesús var á móti eða með hinu og þessu. Til þess að geta það þá mega þeir alls ekki nálgast textana á fræðilegan hátt. Þeir þurfa að „gleyma“ því sem þeir lærðu. Þetta er afskaplega óheiðarlegt að mínu mati.

Það sem mig langar mest að vita er hvað prestunum sjálfum finnist um þetta. Ætli sumir þeirra skammist sín fyrir þetta? Ætli sumir þeirra fyrirlíti hið almenna sóknarbarn svo mikið að þeir telji það ekki verið reiðubúið að heyra sannleikann?

En kannski er ég of harður, ætli flestir þeirra séu ekki bara hálfgerðir bókstafstrúarmenn sem einfaldlega sætta sig ekki við niðurstöður fræðanna og hörkuðu bara námið af sér, svipað og sköpunarsinnar sem læra líffræði.

Englafræði dagsins

Ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson kvartar yfir því að „nokkrir guðleysingjar [fóru] háðulega“ um glórulaus englaskrif hans í gær, þetta finnst honum auðvitað sanna mál sitt:

Sem sýnir að eitthvað er til í þeirri fornu speki að menn sem þola ekki kristna trú geta ekki á heilum sér tekið ef talið berst að englafræðunum gömlu og fallegu - því falleg eru þau hvort sem menn trúa á engla eða ekki. #

 

Ég held að það sé lítið að bæta við fyrri skrif  mín um englaóra Þórhalls. Maðurinn virðist ekki átta sig á því að ástæðan fyrir þessi háði er ekki sú að ókristið fólk hati allt gott og falegt, heldur það hversu heimskuleg þessi englafræði eru.

En hérna er dæmi um hin gömlu og fallegu englafræði:

 

Á tilsettum degi klæddist Heródes konungsskrúða, settist í hásæti og flutti þeim ræðu. En lýðurinn kallaði: "Guðs rödd er þetta, en eigi manns." Jafnskjótt laust engill Drottins hann, sökum þess að hann gaf ekki Guði dýrðina. Hann varð ormétinn og dó. (Postulasagan 12.21-23)

 

Af hverju ætti maður að hæðast að englum?

Ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson veltir sér upp úr englum í dag og þar segir hann meðal annars þetta:

Englar hafa oft verið hafðir að háði og spotti þeirra sem eru andstæðingar Krists og kirkju hans.

Kannski er það vegna þess að englar eru annarsvegar fulltrúar hreinleikans og trúarinnar, hins góða og fagra, og um leið þeirra sem geta sér enga björg veitt, barna og smælingja.

Og ekkert vekur meiri fyrirlitningu hinna sem treysta á mátt sinn og megin – og fyrirlíta máttinn sem birtist í veikleika.

Á hinn bóginn birta þeir kraft ljóssins sem myrkrið óttast - og bregst því við af krafti. #

Þórhallur, ég held að ástæðan sé ekki sú að við fyrirlítum „máttinn sem birtist í veikleika“ og teljum engla vera fulltrúa þess. Ástæðan er heldur ekki sú að englar „birta kraft ljóssins“ sem við sem erum „í myrkrinu“ óttumst.

Ástæðan fyrir því að englar eru oft hafðir að háði og spotti er líklega sú að þetta er fáránleg hugmynd sem sýnir hversu ótrúlega trúgjarn viðkomandi er. Þórhallur virðist telja að heimurinn sé uppfullur af ósýnilegum andaverum sem heita undarlegum nöfnum eins og Fanúel og Ragúel. Og mér sýnist ástæðan vera sú að það stendur í einhverri eldgamalli bók að þeir séu til.

Þetta er spegilmynd þess að trúa á illa anda. Það verðskuldar alveg jafn mikið háð og spott. Hvernig útskýrirðu það Þórhallur? Ætli Þórhallur trúi ekki líka á tilvist illra anda? Kæmi mér ekki á óvart.

Það er líka merkilegt hversu „öfgatrúarlegt“ það er að telja þá sem hæðast að trú að englum geri það af því að þeir séu á valdi hins illa („myrkrið“). Það er eiginlega stigi fyrir neðan það að telja þá sem eru ósammála sér vera andsetna.

Fegrunaraðgerðir Þórhalls

 

Þórhallur Heimisson heldur áfram að reyna að fegra kristna trú í trúarjátningargreinunum sínum. 

Hann kemur með svipaðar pælingar og síðast, í Gamla testamentinu eru víst tvær myndir af guði, köllum þær „ljóti guð“ og „fallegi guð“. Ljóti guð er „harður ættbálkaguð Ísraelsmanna sem er hefnigjarn og tortímir óvinum sínum og þeim sem gegn honum standa“. Fallegi guð „elskar alla menn, er Guð allra og gerir allt til að leiða börnin sín til góðs í kærleika“. Þórhallur endurtekur ruglið um að fallegi guð sé rauður þráður „í gegnum allt Gamla testamentið“.   

Mig langar að skoða þá fullyrðingu Þórhalls að Jesús hafi boðað „fallega guð“ og hafnað um leið „ljóta guði“.

Til að byrja með þá ætti maður auðvitað ekki að gleypa bara guðspjöllin fjögur án gagnrýninnar hugsunar og halda að Jesús hafi sagt og gert bókstaflega allt sem stendur í þeim. Ríkiskirkjuprestar virðast samt oftast vinna svona. Ef við nálguðumst guðspjöllin fræðilega, á gagnrýnin hátt, þá myndum við líklega þurfa að viðurkenna að við getum ekki verið viss um hvernig guð Jesú hafi boðað, hvort það var ljótur eða fallegur guð.

En við skulum vinna eins og prestar, gefum okkur það að Jesús sagði allt sem honum er eignað í guðspjöllunum? Boðaði hann „hegnigjarnan“ guð sem „tortímir óvinum sínum og þeim sem gegn honum standa“?

Svarið er klárlega „Já“. Guðspjöllin eru uppfull af því að Jesús sé að segja fólki frá að guð muni refsa grimmilega þeim sem „standa gegn honum“, við heimsendi mun guð senda óvini sína til helvítis. Hérna er skemmtilegt dæmi, þar sem að Jesús er að hóta borgum að þær muni enda eins og Sódóma og Gómorra:

Þá tók hann að ávíta borgirnar, þar sem hann hafði gjört flest kraftaverk sín, fyrir að hafa ekki gjört iðrun. "Vei þér, Korasín! Vei þér, Betsaída! Ef gjörst hefðu í Týrus og Sídon kraftaverkin, sem gjörðust í ykkur, hefðu þær löngu iðrast í sekk og ösku. En ég segi ykkur: Týrus og Sídon mun bærilegra á dómsdegi en ykkur. Og þú Kapernaum. Verður þú hafin til himins? Nei, til heljar mun þér steypt verða. Ef gjörst hefðu í Sódómu kraftaverkin, sem gjörðust í þér, þá stæði hún enn í dag. En ég segi yður: Landi Sódómu mun bærilegra á dómsdegi en þér." (Mt 11.20-24)

 

Jesús virðist hafa verið sáttur við guðinn sem að útrýmdi Sódómu og Gómorru. Hvort ætli sá guð flokkist sem „fallegi guð“ eða „ljóti guð“?  

Annað vers sem má benda á er úr dæmisögu sem Jesú segir. Þar er Jesú (eða guði) líkt við manni sem fer til annars lands til að taka við konungstign. Þegar hann kemur til baka, sem konungur, segir hann þessa eftirminnilegu setningu:

En þessa óvini mína, sem vildu ekki að ég yrði konungur yfir sér, færið þá hingað og höggvið þá frammi fyrir mér." (Lk 19.27)

Er þetta guðinn sem að „tortímir óvini sína og þeim sem gegn honum standa“? Klárlega.

Jesús boðar klárlega tilvist ljóta guðsins í guðspjöllunum. Það eina sem mér finnst rétt hjá Þórhalli, er að sá guð er ekki ættbálkaguð, en það er einfaldlega vegna þess að guðinn er orðinn trúflokkaguð. Hann útrýmir ekki lengur fólki sem er í öðrum ættbálkum, heldur fólki sem er í öðrum trúflokkum. Svakalega mikil framför.

En Þórhallur byggir síðan enn meira á þessum niðurstöðum sínum og kemur með ansi djarfar fullyrðingar:

Þessi guðsmynd hins kærleiksríka Guðs er því guðsmynd Postullegu trúarjátningarinna og ætti að vera guðsmynd allra kristinna manna.

 

Þó oft hafi ýmsir ákallað hinn miskunnarlausa ættbálkaguð sér til fulltingis í stríði og manndrápum. Og gera sumir enn – í algerri andstöðu við Jesú.

Þetta er mjög undarlegt í því ljósi að ef maður skoðar rit kirkjufeðranna, fulltrúa kirkjunnar sem notaði postullegu trúarjátninguna, þá virðast þeir halda að guð kristinna manna sé guðinn sem framkvæmdi öll illvirkin í Gamla testamentinu. Maðurinn sem kemur næst skoðun Þórhalls var Markíon nokkur. Markíon sagði að Jesú boðaði kærleiksríkan guð, en að guð Gamla testamentisins væri illur, og þess vegna væri guð Gamla testamentisins ekki sami guðinn. Vandinn er auðvitað sá að Markíon var fordæmdur sem villutrúarmaður.

 

Rauði þráðurinn

Í síðustu færslu minni minntist ég á það að ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson taldi að „bókstafstrúaðir guðleysingjar“ væru blindir á það að Jesú hefði verið á móti lögmáli Móse, en hann taldi okkur líka vera blinda á þann guð sem biblían boðar:

Þetta var líka það sem Jesús gerði. Gamla testamenntið var hans Biblía, en hann hafnaði hinni gömlu ættbálkaguðsmynd sem fylgir sögu natíonalismans í Ísrael hinu forna og nýja- eins og spámennirnir gerðu flestir. Aftur á móti undirstrikaði hann þann Guð kærleikans sem er rauði þráður GT alveg frá upphafi.#

 

Ég á bágt með að trúa því að fólk slengi þessu fram án þess að vita að það sé um óheiðarlegan áróður að ræða. Vissulega eru einstaka vers hér og þar í Gamla testamentinu sem láta guðinn þar hljóma vel, en þau drukkna innan um allan óþverran, fjöldamorð, þjóðarmorð, grimmileg lög sem eru eignuð guðinum og svo framvegis. Maður gæti alveg eins sagt að rauði þráður Gamla testamentisins frá upphafi sé guð hatursins, og ef við skoðum til dæmis aðalsögu Gamla testamentisins þá er það nærri lagi.

Guð skapar heiminn og ákveður síðan fljótlega að myrða nánast alla íbúa heimsins með flóði. Hebrear flytjast til Egyptalands og enda sem þrælar þar, guð ákveður að frelsa þá og gerir það með því að fremja hræðileg fjöldamorð. Hann gerir síðan sáttmála við Móse. Því næst „gefur“ hann hebreum land þar sem að annað fólk býr þegar í og fyrirskipar (og tekur þátt í!) því að stunda þjóðamorð á fólkinu sem býr þarna (Jeríkó er frægt dæmi).  

Þetta er lýsing á aðalsöguþræðinum í fyrstu sex bókum Gamla testamentisins. Ég held að það sé ljóst að þarna er ekki um „Guð kærleikans“ að ræða, og það er undarlegt að einhver meintur „rauður þráður“ sé bara alls ekki að finna í aðalsöguþræðinum.

Þórhallur er augljóslega bara að reyna að sannfæra fólk um að einhver fráleit glansmynd sem hann hefur af Gamla testamentinu sé rétt.

En ég get alveg tekið undir það að Jesús guðspjallanna hafni að einhverju leyti „ættbálkaguði“, þar sem að guðinn þar er ekki lengur guð einhvers ættbálks. Hins vegar er eiginlega ekki skárri hugmynd sem tekur við, þar er guðinn „trúflokkaguð“, í staðinn fyrir að guðinn haldi með sinni útvöldu þjóð, þá heldur hann núna með hinum útvalda trúflokki, og aðrir geta bara dúsað í helvíti, þar sem „Guð kærleikans“ mun senda alla þá sem eru ekki kristnir.

Jesús og lögmálið

Á heimasíðu sinni er Þórhallur ríkiskirkjuprestur að kvarta yfir blindu „bókstafstrúaðra guðleysingja“. Eitt af því sem við sjáum ekki er víst þetta:

[Jesús ] sagði einmitt:"Þér hafið heyrt að sagt var.....en ég segi yður". Hann hafnaði Móselögmálinu þar sem það stóð gegn kærleikanum og mennskunni ...

Ef við skoðum þennan kafla, þá er ljóst að þarna er Jesús (eða réttara sagt höfundur guðspjallsins) einmitt að leggja áherslu á að það eigi að fara eftir hverjum einasta staf laga Móses:

Ætlið ekki, að ég sé kominn til að afnema lögmálið eða spámennina. Ég kom ekki til að afnema, heldur uppfylla. Sannlega segi ég yður: Þar til himinn og jörð líða undir lok, mun ekki einn smástafur eða stafkrókur falla úr lögmálinu, uns allt er komið fram. Hver sem því brýtur eitt af þessum minnstu boðum og kennir öðrum það, mun kallast minnstur í himnaríki, en sá, sem heldur þau og kennir, mun mikill kallast í himnaríki. (Matt 5.17-19)

Einhver sem heldur þetta hafnar ekki neinum hluta lögmálsins. Og ef við skoðum síðan dæmin þar sem Jesús segir „Þér hafið heyrt að sagt var ... en ég segi.“, svokallaðar andstæður Matteusar, þá er Jesús ekki að hafna lögmálinu, heldur að styrkja það. Hann er að gera það sama og til dæmis farísearnir gerðu, hann var að reyna að tryggja það að maður myndi örugglega ekki brjóta lögmálið.

Gott dæmi um þetta er bannið við því að nefna nafn guðs, Jahveh, ekkert í lögmáli Móses bannar það að maður nefni það, maður á bara ekki að „leggja nafn Jahveh guðs þíns við hégóma“, og til að tryggja það að maður myndi örugglega aldrei gera það, þá átti maður aldrei að segja nafnið. Þetta hefur verið kallað að reisa limgerði í kringum lögmálið (e. hedge around the Torah).

Ef maður fer í gegnum þessi „Þér hafið heyrt.. en ég segi.“ hjá Jesú, þá er nákvæmlega það sama í gangi. Lögmálið segir, ekki drýgja hór, ef þú horfir ekki einu sinni á konu með girndarauga, þá brýturðu örugglega ekki það boðorð. Lögmálið segir að maður eigi ekki að myrða mann, ef þú reiðist ekki þá drepurðu örugglega ekki neinn.

Það sem „bókstafstrúaði guðleysinginn“ ég sé er að Nýja testamentið er klofið í afstöðu sinni til laga Gamla testamentisins, sums staðar er Jesús harður fylgjandi þeirra og mótmælir bara túlkunum andstæðinga sinna á þeim (Matteusarguðspjall), annars staðar er neikvætt viðhorf til þeirra, þetta eru bara lögmál gyðinga sem þarf ekki að fara eftir.

Mér sýnist á öllu að Þórhallur sjái bara neikvæða viðhorfið í Nýja testamentinu, enda er það líklega afstaða hans sjálfs. En heppilegt!

Síðkölt

Ég hef skipt um skoðun nýlega varðandi pælingu sem Biggi í Vantrú kom fram með fyrir þremur árum. Pæling hans um  síðkölt. Mér fannst aðalpunktur greinarinnar aðallega vera sá að kristni byrjaði sem algert költ, eða sem “einstaklingsmiðlægur aðdáendahópur“ í kringum Jesú.

Ég var og er alveg sammála því að ef við gefum okkur að Jesús hafi verið til, þá er mjög líklegt að hann hafi verið költleiðtogi, en mér fannst það í raun og veru ekki skipta máli og skildi það að djákna og presti fannst það ósanngjarnt að reyna að klína költ-hugtakinu á Þjóðkirkjuna með þessum hætti.

En um daginn kviknaði ljós þegar ég var að lesa eitthvað efni frá ríkiskirkjupresti. Það er hárrétt hjá Bigga að kristni nálgast enn Jesú eins og költleiðtoga, þrátt fyrir að hann sé dáinn. Ef maður bara les það sem ríkiskirkjuprestarnir láta frá sér, þá sér maður að blind aðdáun á költleiðtoganum er enn til staðar. Leiðtoginn var fullkominn. Leiðtoginn elskaði alla. Leiðtoginn syndgaði aldrei. Þeir sem voru á móti leiðtoganum voru vondir. Leiðtoginn var vitrasti maður sem uppi hefur verið. Það er slæmt að trúa ekki öllu því sem leiðtoginn segir. Leiðtoginn er guð.

Maður sér svipaðan hlut hjá öðrum síðköltum, þessa brjálaðuðu og blindu dýrkun sem beinist að þeim sem stofnaði trúarbrögðin, költleiðtoganum. Múhameðstrúarmenn segja að Múhameð hafi verið fullkominn maður. Vísindaspekikirkjufólk telur L. Ron Hubbard hafa verið merkilegustu manneskju mannkynssögunnar. Kristnir telja Jesú hafa verið guð.

Kristnir eru enn fastir í þessu költhugarfari. Kristni er síðkölt.

Um gyðinga og samkynhneigða

Kristið fólk sem telur samkynhneigð ekki vera synd reynir oft að afsaka texta í biblíunni sem virðast boða allt annað. Ein vinsælasta vörnin er sú að segja að textarnir fjalli alls ekki um samkynhneigð heldur "vonda samkynhneigð". Dæmi um þetta er texti úr ályktun kenninganefndar ríkiskirkjunnar:

Þessir staðir fordæma ekki samkynhneigð sem slíka og heldur ekki þá einstaklinga sem lifa í kærleiksríkri sambúð ástar og trúfesti. # 

Svo við tökum frægan kafla úr Rómverjabréfinu sem dæmi, þá væru rökin þau að þar er aldrei fjallað um “kærleiksríka sambúð ástar og trúfesti” samkynhneigðra, og því sé samkynhneigð sem slík ekki fordæmd.

Þetta eru ansi vafasöm rök. Við gætum alveg eins notað sömu aðferð til að komast að því að nasistar hafi í raun og veru ekki talað um gyðinga, heldur bara vonda gyðiga. Ímyndum okkur að þetta hafi staðið í einhverju áróðursriti þeirra:

Þessar rottur sem telja sig afkomendur Abrahams, drápu Jesú og vilja engum manni gott og eru í raun og veru að reyna að ná yfirráðum yfir mannkyninu.

Ef við setjum á okkur í sömu stellingar kristna fólkið, þá myndum við segja að þarna séu gyðingar ekki fordæmdir sem slíkir, heldur einungis fólk sem vill engum manni gott og reyna að ná yfirráðum yfir mannkyninu.

Málið er að við höfum allt aðra mynd af gyðingum heldur en nasistarnir, þeir eru bara venjulegt fólk sem er hvorki betra né verra en annað fólk, og því passa lýsingar nasistanna ekki við gyðinga að okkar mati, en það þýðir alls ekki að þeir séu að tala um allt annan hlut.

Í fyrsta kafla Rómverjabréfsins er talað um menn og konur sem stunda óeðli og brenna í losta með því að stunda samkynja kynlíf. Þarna kemur í ljós að höfundurinn telur samkynhneigð vera ógeðslegt óeðli. Það að við tökum ekki undir lýsingu þessa manns á samkynhneigð þýðir ekki að hann sé ekki að tala um nákvæmlega það.

Kristna fólkið sem afsakar biblíuna ætti að hætta að stunda þennan leik og sætta sig bara við það að boðskapur biblíunnar skiptir engu máli, að við ættum ekki að pæla í biblíunni þegar það kemur að ákveða hvað sé rétt og rangt.