Einelti* dagsins

Þórhallur heldur áfram með trúarjátningarblogg sitt. Og í þetta skiptið talar hann um „[ég trúi] á Jesú Krist“, og ég held að allar efnisgreinar þarna gæti byrjað á „Ég trúi á...“, eða „Trúmaðurinn ég trúi á, alveg óháð rökum...“, því að það sem Þórhallur skrifar er algerlega fjarstætt gagnrýninni (ég myndi líka segja fullorðinni) nálgun á guðspjöllunum. 

Svo að maður tali hreint út, þá ætti allt fólk að átta sig á muninum á „Í bók/sögu A er sagt að X hafi gerst.“ og „X gerðist.“ Ég satt best að segja veit ekki hvort að Þórhallur átti sig á þessum muni, eða réttara sagt, hvort að hann átti sig á þessum muni þegar við ræðum um guðspjöllin.

Margir (ef ekki flestir, líka þessi) prestar virðast ekki átta sig á því að höfundar guðspjalla gátu bara skáldað upp atburði. Tökum dæmi:

En Jesús hrópaði aftur hárri röddu og gaf upp andann. Þá rifnaði fortjald musterisins í tvennt, ofan frá og niður úr, jörðin skalf og björgin klofnuðu, grafir opnuðust og margir líkamir helgra látinna manna risu upp. Eftir upprisu Jesú gengu þeir úr gröfum sínum og komu í borgina helgu og birtust mörgum. (Mt 27.50-53)

Það væri mjög gaman að vita hvort að Þórahallur heldur að þetta hafi gerst. Annað gott dæmi eru fæðingarfrásagnirnar af Jesú. Það er bara augljóst að þessar tvær mótsagnakenndu frásagnir eru uppskáldaðar.

Samt lætur Þórhallur eins og hann viti ekkert af þessu (eða þá að hann trúi þessu) og segir til dæmis þetta:

Um sjálfan sig sagði hann að hann og Faðirinn, Guð, væru eitt og að hann sjálfur hefði verið til frá eilífð, fyrir upphaf sögu og tíma. Hann notaði sömu skilgreiningu um sjálfan sig og Guð er látinn nota í annarri Mósebók er hann kynnir sig fyrir Móse. Ég er segir Guð um sig í Mósebókinni. Ég er segir Jesús sömuleiðis um sjálfan sig. #

Hérna er nefnilega punktur sem að prestar (og aðrir ættu að vita): Það er alveg jafn auðvelt, jafnvel auðveldara, að skálda upp „Jesús sagði X“ og að skálda „Jesús gerði X.“

Sjáið hvað þetta er auðvelt:

Þegar Jesús og lærisveinar hans voru á gangi spurði Pétur hann: „Meistari, hvenær munum við sjá ríki guðs?“, Jesús svaraði honum, „Sjá, ríki guðs er þegar á meðal ykkar! Abrakadabra!“. Um leið og Jesús sagði þetta risu þúsund milljón dauðir menn upp úr grafreiti sem var nálægt þeim.

Og þá komum við að þessum furðulegu fullyrðingum Jesú í Jóhannesarguðspjalli sem að Þórhallur segir að Jesús hafi í raun og veru sagt.  Í Jóhannesarguðspjalli hljómar Jesús ekki neitt eins og Jesús hinna guðspjallanna. Hann hljómar eins og sögumaðurinn sjálfur!

Og þá hljótum við að velta því fyrir okkur, sagði Jesús „Ég var til áður en Abraham var til.“ og fleira í þeim dúr, eða, sem er öllu líklegra, er kristið fólk bara að láta tjá Jesú hugmyndir sínar um hann? Þannig að þegar Jesús segir í Jóhannesarguðspjalli „Ég og faðirinn erum eitt.“, þá getum við ekki dregið þá ályktun að Jesús hafi sagt þetta, heldur að sumt kristið fólk hafi trúað því að Jesús og faðirinn væru eitt. Auðvitað er það fræðilega mögulegt að Jesús hafi sagt þetta, en það er engin sérstök ástæða til að halda það.

En Þórhallur virðist bara fullyrða að Jesús hafi sagt allt það sem að honum er eignað í Jóhannesarguðspjalli. Afskaplega barnalegt viðhorf. Hann ætti að reyna að lesa guðspjöllin með örlítilli gagnrýninni hugsun.

---- 

*Ég vil benda fólki á að ég er að tala um „einelti“ í merkingunni „svör við skrifum presta eða trúmanna“ # 

Vælukjóarnir

Frá því að áhugi minn á trúmálum byrjaði (í kringum 2002-3) þá hefur einn hlutur alltaf vakið undrun mína: hversu mikill aumingjaskapur tíðkast hjá trúmönnum.

Ríkið setur milljarðra í ríkistrúarbrögðin, sem að stunda það að fara í opinbera leikskóla til að boða skoðanir sínar. En á netinu dirfast nokkrir trúleysingjar að gagnrýna ríkistrúarbrögðin

Hver eru síðan viðbrögðin hjá sumum? „Þið eruð svo rosalega vondir! Af hverju haldið þið ekki kjafti!“

Þið verðið að afsaka það, en að á meðan að ríkiskirkjan stundar trúboð í opinberum leikskólum, þá tel ég mig hafa hundrað og níutíu prósent skotleyfi á að gera lítið úr, hæðast að, hlæja að, niðurlægjaog gagnrýna þessi ótrúlega vitlausu trúarbrögð sem að atvinnutrúmenn boða í opinberum skólum. Ef að fólk er ósátt við það þá má það reyna að fá mig kærðan fyrir guðlast.

En ég verð að viðurkenna að ég verð hálf varnarlaus gagnvart „vælinu“. Ég sætti mig vel við „Mofa“ og „Jón Vali“, sem að reyna í alvörunni að verja skoðanir sínar. Ég get borið virðingu fyrir þannig fólki, þó svo að ég sé algjörlega ósammála þeim. Ég ber virðingu fyrir Mofa og Jóni Val. Maður getur rökrætt við Mofa og Jón Val.  

En hvernig svarar maður þegar fólk fer bara  að væla yfir því að ég sé vondur og ljótur vegna þess að ég „ræðst á“ trúarskoðanir fólks? Ég bara get ekki borið virðingu fyrir svona fólki, það er bara of barnalegt. Þetta er svo rosalega aumingjalegt.

Skilaboð mín til þessa fólks eru þessi: Sættið ykkur við það að annað fólk heldur kannski að skoðanir ykkar séu rangar, og farið ekki að væla þegar þið áttið ykkur á því að við séum ósammála ykkur. Ef þið þolið ekki að lesa skoðanir okkar, hættið þá frekar að kaupa aðgang að internetinu frekar en að væla yfir því að við séum vond. Sumt fólk trúir ekki því sama og þið, sættið ykkur við það. 

"Í hans hendi eru JARÐARDJÚPIN , og fjallatindarnir heyra honum til".

"Í hans hendi eru JARÐARDJÚPIN , og fjallatindarnir heyra honum til". Biblían Davíðsálmar 95:4 

 

Varð bara að apa eftir Guðrúnu Sæmundsdóttur. En maður hlýtur að spyrja þetta fólk sem vill endilega þakka ósýnilega vini sínum fyrir björgun námumannanna í Chile hvort að það sé ekki guði að kenna þegar hann bjargar þeim ekki. Guð biblíunnar á það nú til að láta "jörðina gleypa" fólk.

Frábært dæmi um þennan ótrúlega tvískinnung trúmanna er auðvitað námuslysið sem varð í Bandaríkjunum fyrir nokkrum árum. Þar sem að þau mistök urðu að það var fyrst sagt að tólf af þrettán námumannanna væru á lífi, þá var það kraftaverk. En þegar það kom í ljóst að tólf af þrettán höfðu fundist látnir, þá var guði ekki kennt um.

Maður hlýtur að spyrja sig að því hvort að þessar vanhugsuðu upphrópanir trúmanna um mildi guðs séu ekki bara eitthvað sem það missir úr sér þegar það heyrir gleðilegar fréttir. En því miður held ég að svo sé bara alls ekki, á Íslandi höfum við til dæmis prest sem heldur að guð hafi verið mjög upptekinn við það að bjarga Vestmannaeyingum þegar eldgosið átti sér stað árið 1973. 

Kæru trúmenn, gætuð þið annað hvort hætt að halda því fram að guð bjargi fólki, eða þá haldið því líka fram að hann drepi fólk þegar það bjargast ekki?

 

20 létust í námuslysi

Kirkjan skammast sín enn fyrir biblíuna

Sem er auðvitað afar skiljanlegt. „Pistill“ morgundagsins er úr fimmta kafla Efesusbréfsins, og kirkjan skammast sín fyrir þennan kafla. Hún hefur áður beitt frumlegum tilvitnunum í þennan kafla, ég hef bent á að stundum er pistillinn svona, þar sem kirkjan sleppir feitletruðu orðunum:

Verið hver öðrum undirgefnir í ótta Krists: Konurnar eiginmönnum sínum eins og það væri Drottinn. Því að maðurinn er höfuð konunnar, eins og Kristur er höfuð kirkjunnar, hann er frelsari líkama síns. En eins og kirkjan er undirgefin Kristi, þannig séu og konurnar mönnum sínum undirgefnar í öllu.

Þér menn, elskið konur yðar eins og Kristur elskaði kirkjuna og lagði sjálfan sig í sölurnar fyrir hana, til þess að helga hana og hreinsa í laug vatnsins með orði. Hann vildi leiða hana fram fyrir sig í dýrð án þess hún hefði blett eða hrukku né neitt þess háttar. Heilög skyldi hún og lýtalaus. Þannig skulu eiginmennirnir elska konur sínar eins og eigin líkami. Sá, sem elskar konu sína, elskar sjálfan sig. Enginn hefur nokkru sinni hatað eigið hold, heldur elur hann það og annast, eins og Kristur kirkjuna, því vér erum limir á líkama hans.

"Þess vegna skal maður yfirgefa föður og móður og búa við eiginkonu sína, og munu þau tvö verða einn maður." Þetta er mikill leyndardómur. Ég hef í huga Krist og kirkjuna. En sem sagt, þér skuluð hver og einn elska eiginkonu sína eins og sjálfan sig, en konan beri lotningu fyrir manni sínum.

En á morgun er pistillinn svona:

Hafið því nákvæma gát á, hvernig þér breytið, ekki sem fávísir, heldur sem vísir. Notið hverja stund, því að dagarnir eru vondir. Verið því ekki óskynsamir, heldur reynið að skilja, hver sé vilji Drottins.

Drekkið yður ekki drukkna af víni, það leiðir aðeins til spillingar. Fyllist heldur andanum, og ávarpið hver annan með sálmum, lofsöngum og andlegum ljóðum. Syngið og leikið fyrir Drottin í hjörtum yðar, og þakkið jafnan Guði, föðurnum, fyrir alla hluti í nafni Drottins vors Jesú Krists.

Verið hver öðrum undirgefnir í ótta Krists:  (Ef 5.15-21)

Síðustu orðin hérna eru einmitt fyrstu orðin í tilvitnuninni hér að ofan. Mér finnst mjög undarlegt að enda þarna á tvípunkti, en það er auðvitað mjög skiljanlegt í ljósi þess hvað kemur næst:

Konurnar eiginmönnum sínum eins og það væri Drottinn. Því að maðurinn er höfuð konunnar, eins og Kristur er höfuð kirkjunnar, hann er frelsari líkama síns. En eins og kirkjan er undirgefin Kristi, þannig séu og konurnar mönnum sínum undirgefnar í öllu.

Þetta vill ríkiskirkjufólkið alls ekki lesa upp í kirkjum. Mjög skiljanlegt, en líka mjög óheiðarlegt.

Gegn þrenningunni

Í síðustu færslu fjallaði ég um skortinn á textum í biblíunni sem kenna þrenningarkenninguna, og þá staðreynd að ein fölsun sýnir fram á að það hefði verið auðvelt fyrir guð að kenna hana. En núna ætla ég að benda á vers sem að virðast benda til þess að hinir fyrstu kristnu menn hafi ekki trúað á þrenningarkenninguna, að hún sé beinlínist andstæð biblíunni. Páll postuli skrifaði þetta:

En hvað varðar neyslu kjöts, sem fórnað hefur verið skurðgoðum, þá vitum vér, að skurðgoð er ekkert í heiminum og að enginn er guð nema einn. Því að enda þótt til séu svo nefndir guðir, hvort heldur er á himni eða á jörðu,  enda eru margir guðir og margir herrar, þá höfum vér ekki nema einn guð, föðurinn, sem allir hlutir eru frá og líf vort stefnir til, og einn drottin, Jesú Krist, sem allir hlutir eru til orðnir fyrir og vér fyrir hann. ( 1Kor 8.4-6)

Vandamálið fyrir þrenningarsinna er að þarna segir Páll hreint út að faðirinn einn er guð. Samkvæmt þrenningarkenningunni er Jesús líka guð og heilagur andi líka guð. Jesús er settur í annan flokk, hann er ekki guð, enda er bara faðirinn guð.

Það er ekki undarlegt að mikið af fólki sem skoðar biblíuna vandlega (t.d. stofnandi Votta Jehóva) komist að þeirri niðurstöðu að þrenningin sé ekki í samræmi við biblíuna. Það sem er hins vegar undarlegt, er að flestir trúmenn (þar með talið líklega allir prestar ríkiskirkjunnar) samþykki þessa kenningu.

Forskot á þrenningarsæluna

 

Ríkiskirkjupresturinn og englabossinn hann Þórhallur Heimisson upplýsti í athugasemd við nýlega færslu um að hann myndi bráðum fara að ræða um þrenningarkenninguna, þannig að ég ætla að taka smá forskot og ræða aðeins um þetta á undan honum (en mig grunar að hann muni enn og aftur útskýra „villukenninguna“ módalisma.

Við skulum byrja þetta á því að skoða trúarjátningu Hvítasunnukirkjunnar á Íslandi:

3.2 Við trúum á einn Guð, sem eilíflega er til í persónum Heilagrar þrenningar (1. Jóhannesarbréf 5:7-8).

Það sem að er athugavert við þetta er að þessir miklu biblíuspekingar vísa á þekktasta dæmið um síðara tíma viðbót við Nýja testamentið. Og þetta er eina versið sem þeir vísa í fyrir þrenningarkenninguna. Þetta innskot hefur meira að segja nafn, Comma Johanneum, og það er algerlega óumdeilt að þetta sé síðari tíma innskot, fyrsti gríski textinn með innskotinu eru frá því eftir árið 1000!

Svona eru versið með fölsuninni:

Þrír eru þeir sem vitna í himninum: Faðirinn, orðið og heilagur andi, og þessir þrír eru eitt. Og þeir eru þrír sem vitna á jörðunni:  Andinn og vatnið og blóðið og þeim þremur ber saman. (1Jóh 5.7-8)

En upprunalega var textinn svona:

Þrír eru þeir sem vitna, andinn og vatnið og blóðið og þeim þremur ber saman. (1Jóh 5.7-8)

Það sem mér finnst merkilegt við þetta er að það að þeir skuli hafa vísað í þetta vers segir okkur svolítið annað, þrenningarkenningin sem slík er hvergi kennd í biblíunni. Menn reyna að púsla fullyrðingum héðan og þaðan og reyna að komast að henni þannig, en maður hlýtur að velta því fyrir sér, ef að höfundar guðspjallanna (eða Jesús!) trúðu á þrenningarkenninguna, af hverju skrifuðu þeir ekki eitthvað í líkingu við versin sem Hvítasunnukirkjan vísar í? Og fannst guði þetta ekki nægilega merkilegt til þess að minnast á þetta? Nýja testamentið er fullt af efni sem mætti alveg missa sín máli (t.d. endalausar endurtekningar á efni úr Mk í Mt og Lk), en það er ekkert minnst á þrenningarkenninguna.

Eini textinn sem að gæti hugsanlega veið að tala um þrenninguna er í Mt 28.17, en þar segir Jesús lærisveinum sínum að skíra fólk „í nafni föður og sonar og heilags anda“. Vandinn er auðvitað að upptalning á þessum þremur er ekki þrenningarkenningin, svo ekki sé minnst á að kirkjufaðirinn Evsebíos virðist hafa haft handrit sem höfðu „í mínu nafni“ og þess vegna telja sumir að það hafi verið upprunalegi textinn.

En aðalvandinn við þrenningarkenninguna er samt ekki þessi þögn, heldur vers sem virðast beinlínis vera í andstöðu við hana. Meira um það seinna!

 

Smá um aldur jarðar

„Bókstafstrúarmennirnir“ Mofi og Valur mættu á nýlega færslu hjá mér og við fórum auðvitað í rökrildi um aldur jarðar. Hérna ætla ég að nefna tvö dæmi handa þeim sem sýna að heimurinn er töluvert eldri en 6000.

Suigetsu

Til að byrja með er hægt að skoða stöðuvötn eins og Suigetsu-vatn (sem er komin með heimasíðu!). Á hverjum vetri og hverju sumri myndast auðgreinanleg lög á botni stöðuvatnsins. Þannig að við ættum auðveldlega að geta talið árin. Ef við gröfum niður að 20.000 sumarlögum, þá ættum við að vera komin með ~20.000 ára gamalt lag. Ef við gröfum niður að 30.000 sumarlögum, þá ættum við að vera komin með ~30.000 ára gamalt lag.

En það flotta er að í þessum setlögum eru hlutir sem hægt er að aldursgreina með C14 mælingu. Þegar lagið sem við teljum að sé 20.000 ára gamalt með talningaraðferðinni er aldursgreint með C14-mælingunni, þá fáum við niðurstöðu í kringum 20.000 ár. Það sama á við um 30.000 ára lagið og öll lögin í vatninu.

Nema guð sé viljandi að krukka í niðurstöðunum úr C14-mælingunum, þá er Suigetsuvatn (og þar með alheimurinn) eldri en 6000 ára.

Loftsteinar

En þegar kemur að raunverulegum aldri jarðar, þá er hægt að styðjast við aldursmælingar á loftsteinum sem talið er að hafi myndast þegar jörðin var til (og alheimurinn er að minnsta kosti jafn gamall og þeir!).

Ef við skoðum til dæmis eitt frábært dæmi, loftstein sem kallast St. Severin þá var hann aldursgreindur út frá helmingunartíma þriggja mismunandi geislavirkra efna (talan er gefin upp í milljörðum ára og er tekið héðan þar sem einnig er vísað í hvar hægt sé að skoða samantektina):

Sm-Nd  4.55 +/- 0.33

Rb-Sr     4.51 +/- 0.15

Ar-Ar     4.43 +/- 0.04

Ar-Ar     4.38 +/- 0.04

Ar-Ar     4.42 +/- 0.04

Ef að þessi aðferð virkar ekki, þá er það ótrúlegt að þrjú mismunandi efni skuli öll hrörna á þann hátt að þau gefi okkur nánast sömu niðurstöðuna. Nema auðvitað að guð væri að krukka í mælingunum.

Ég held að ungjarðarsinnar hafi engin svör við þessu, og ef þeim finnst þetta ekki duga þá geta þeir bara litið upp til stjarnanna, ljósið frá þeim þarf meira en 6000 ár til að komast til okkar!

Vonbrigði með umræðuna

Ágætur hluti færslanna minna eru svör við því sem ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson skrifar á blogginu sínu. Aðalástæðan fyrir því er sú að það liggur við að hann sé eini ríkiskirkjuprestur landsins sem skrifar eitthvað um trúmál á netið. 

Ég skil það vel að Þórhalli finnist það leiðinlegt að ég sé að lesa skrifin hans og benda fólki á það þegar hann fer með rangt mál. Hann virðist ekki vera ánægður með þetta, og hefur til dæmis lokað á athugasemdir frá mér á blogginu.

Nú hefur hann eftir þónokkuð hlé ákveðið að heiðra mig aftur með því að ræða við mig í síðustu bloggfærslu minni hérna.  

Ég var mjög ánægður þegar ég sá hann, en varð síðan leiður þegar ég sá hvernig athugasemdirnar voru. Það er nánast ekkert efnislegt í þeim, bara einhver pirringsskot (t.d. að segja að ég þurfa að fara í hitt eða þetta námskeiðið og að ég sé hugmyndasnauður).

Ég er alls ekki að kvarta undan því að Þórhallur sé harðorður. Mér finnst fínt þegar fólk er hreinskilið og er ekkert að fela skoðanir sínar í bómullarumbúðum. Það sem er ógagnlegt er að það skortir allt innihaldið. Ef þið skoðið athugasemdirnar þá er smá innihald í fyrstu athugasemdinni, en aðallega einhver skot. Ég svara því sem hann skrifaði efnislega. Og eftir það koma athugasemdir frá honum sem eru bara innihaldslaus skot (t.d. að þetta sé „kjánaskapur“ hjá mér).

Mér hefur fundist þetta vera svolítið algengt hjá ríkiskirkjuprestum. Þeir bara vilja eða kunna ekki að taka þátt í svona rökræðum (fólk eins og Jón Valur og Mofi kunna það). Hvers vegna veit ég ekki, en mér finnst það afskaplega undarlegt. Þetta er jú fólk sem hefur stundað háskólanám um trúna sína.

Eru þeir hræddir við umræðuna? Eru þeir bara svona óvanir því að fólk sé ósammála þeim? Er háskólanámið ekki nógu gagnrýnt?

Eineltisblogg dagins

Þórhallur er kominn með nýja færslu í trúarjátningablogginu sínu, og ég ætla að halda áfram að leggja hann í einelti. En að þessu sinni fjallar Þórhallur um „föður, almáttugan, skapara himins og jarðar“ í trúarjátningunni.

Það er helling af smáatriðum sem ég gæti  kvartað yfir (hann ruglar með hebreskuna [1] og virðist ruglast með þrenninguna [2] sem dæmi), en hérna kvarta ég ekki yfir því að Þórhallur sé sjálfur að segja eitthvað fjarstæðukennt, heldur virðist trúarjátningin sjálf vera að bulla hérna.

Þórhallur umorðar þennan hlut trúarjátningarinnar svona:

Sem segir okkur að skapari heimsins og alvaldur elskar okkur eins og kærleiksríkur pabbi og ástrík móðir elska börnin sín.

Ég er reyndar ekki viss um hvort að „faðir“ í trúarjátningunni tengist eitthvað meintri gæsku hans, en gefum okkur að svo sé. Ef trúarjátningin heldur þessu fram þá er hún augljóslega röng. Ef að það er alvaldur skapari á bak við heiminn þá elskar hann okkur augljóslega ekki „eins og kærleiksríkur pabbi“. Malaríusníkillinn og jarðskjálftar eru hluti af heiminum og „kærleiksríkir faðir“ drepur ekki börnin sín með viðurstyggilegum sníkjudýrum og hann drekkir þeim ekki með flóðbylgjum.

Svör trúmanna við þessari augljósu staðreynd eru líklega það ömurlegasta sem ég les. Hinn ágæti ríkiskirkjuprestur Skúli Ólafsson viðurkennir að algóði guðinn hans hafi skapað malaríu-sníkilinn (sem drepur 1-3 milljónir manna árlega, aðallega börn), en hvers vegna hann hafi gert það veit Skúli ekki.

Aðalfermingarkver ríkiskirkjunnar, Líf með Jesú, segir að sjúkdómar og náttúruhamfarir séu komnar frá „djöflinum“ (bls 18). Það er svar þeirra, án gríns.

Síðan segja prestar stundum að við getum sjálfum okkur um kennt, af því að við ákváðum að búa á jörðinni. Eða þá að þetta sé okkur að kenna, af því að áður en að mannfólkið kom á sjónarsviðið voru víst engir sjúkdómar eða náttúruhamfarir.

Þegar varnir manns fyrir trúarskoðunum sínum eru svona ótrúlega vitlausar, þá ætti maður að velta því alvarlega fyrir sér hvort maður hafi ekki einfaldlega rangt fyrir sér.

Endum þetta á lokaorðum Þórhalls og mynd:

Guð er elska. Hann skapar heiminn og viðheldur lífinu og tilverunni hverja stund. Hann aðgreinir ljósið frá myrkrinu. Hann elskar okkur eins og ástríkur pabbi gerir og kærleiksrík mamma.

 

 

Vinstra megin er barn sem kann greinilega ekki að meta sköpun ástríka pabba síns sem er hægra megin (sem er talin hafa drepið 300-500 milljónir manna á 20. öldinni).

Prestur ruglar

Annars vegar segir presturinn að spurningin um hvort fólk styðji aðskilnað ríkis og kirkju sé "röng" og "fráleit", en síðan segir hann sjálfur "Ég er mjög hlynntur aðskilnaði ríkis og kirkju og hef unnið að því á undanförnum árum að ríki og kirkja verði aðskilin."

Hvort er fráleitt og rangt að ræða um aðskilnað ríkis og kirkju eða ekki? Mér finnst það klárlega rétt, en presturinn virðist ekki geta ákveðið sig. 

Segir Gallup taka þátt í áróðri gegn kirkjunni