Tveir kynlķfssaušir

Alltaf žegar ég sé einhvern trśmann vitna ķ skrif Pįls postula žegar kemur aš kynlķfssišferši (eins og Mofi gerir hérna), žį langar mig alltaf aš benda į afskaplega skemmtilegt vers hjį blessušum karlinum:

En žaš segi ég, bręšur, tķminn er oršinn stuttur. Hér eftir skulu jafnvel žeir, sem kvęntir eru, vera eins og žeir vęru žaš ekki,... (1Kor 7.29)

 

Žaš aš žeir kvęntu eigi aš vera eins og žeir vęru žaš ekki žżšir lķklega aš allt kynlķf sé bannaš (fólk mį endilega koma meš ašrar uppįstungur). Og įstęšan? Af žvķ aš žaš er svo stutt ķ heimsendi: „Žvķ aš heimurinn ķ nśverandi mynd lķšur undir lok.“(1Kor 7.31) Greyiš fólkiš sem aš treysti Pįli.

Annar įlķka snjall mašur er Karl Sigurbjörnsson. Hann segir aš kristileg sišfręši „leggi įherslu į“ aš kynlķf eigi eingöngu rétt į sér innan hjónabandsins. Žetta er aušvitaš frekar vandręšalegt ķ ljósi sišferšisvišmiša nśtķmans. En mįliš į enn eftir aš versna fyrir Karl, hann segir nefnilega lķka aš hjónaband sé bara į milli karls og konu. Karl trśir žvķ žį augljóslega aš allt kynlķf samkynhneigšra sé syndsamlegt. Hann myndi samt aldrei žora aš segja žaš opinberlega.


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband