Vælukjóinn guð

Þegar ég var að leita að predikuninni sjálfri í upptöku Rúv af útvarpsmessunni í gær, þá rakst ég á mjög framandi trúarjátningu. Presturinn var að fara með "trúarjátningu vonarinnar". Prestinum finnst þetta alveg örugglega betri trúarjátning heldur en alvöru trúarjátningar ríkiskirkjunnar sem tala um að Jesú muni láta fólk kveljast að eilífu. En í þessari nýju játningu er sagt frá því að guð horfi á hvernig fólk er vont við hvort annað, er skuldugt og skemmir náttúruna. Svo kemur þessi setning:

Ég trúi á Guð sem sér þetta allt, og heldur áfram að gráta.

Ég verð að segja að mér finnst eitthvað rosalega undarlegt við það að ímynda sér að almáttugur skapari alheimsins sé í himnaríki (sem er víst einhvers konar önnur vídd) og sé að gráta.

Næsta sunnudag munu þessir prestar sem tóku undir þessa trúarjátningu eflaust játa að þau trúi á "guð föður almáttugan skapara himins og jarðar". Þau játa að guðinn þeirra hafi skapað sníkjudýrið sem veldur malaríu. Þetta sníkjudýr drepur víst hátt í 800.000 manns á ári, aðallega börn.

Ætli guðinn þeirra gráti ekki líka þegar hann sér börnin, sem þjást vegna þess sem hann skapaði? Er ég einn um að finnast guðinn þeirra hljóma eins og alger geðsjúklingur? Hann á að hafa skapað malaríusýkilinn og er síðan hágrátandi yfir því að sýkillinn er til.

Mér finnst merkilegt hvað það sem atvinnutrúmennirnir segja er oft algert rugl, en það er víst ekki við þá að sakast, kristni er bara svona rugluð.