Pappírslíkneskið

Nokkrir bloggarar hafa minnst á biblíuna og samkynhneigð vegna færeyska þingmannsins. Ég verð að segja að mér finnst margir þeirra sem telja samkynhneigð vera í lagi (sem sagt ekki “bókstafstrúarmenn”) nálgast umræðuna á kolvitlausum forsendum.

Oft reyna þeir að halda því fram að biblían sé í raun og veru ekkert svo vond í garð samkynhneigðra, versin sem um ræðir eru ekki svo slæm ef þú pírir augun og reynir þitt besta að láta þau hljóma vel.

Þegar fólkið gerir þetta, þá er það að mínu mati oft ekki að tækla rót vandans, en er þess í stað að reyna að fegra biblíuna, reyna að gera hana betri og merkilegri en hún er í raun og veru.  Ég held að það sé miklu gagnlegra að segja bara: Biblían skiptir ekki máli. Mér er sama um hvað hún segir, og þér ætti líka að vera sama.

Ímyndum okkur að við værum að ræða um samkynhneigð og einhver myndi benda á að í Gilgameskviðu stæði að samkynhneigð væri ógeðsleg og hræðileg. Hvort myndum við reyna að túlka textann þannig að það líkist betur þeim skoðunum sem við erum sammála, eða myndum við segja “Það skiptir engu máli hvað Gilgameskviða segir.”?

Trúfólk, hvort sem það er “bókstafstrúar” eða ekki, hefur biblíuna ranglega á háum stalli. Vandamálið er ekki það að þetta fólk túlki biblíuna asnalega, heldur að það heldur að þetta sé bók sem skipti einhverju máli. Með því að afsaka biblíuna erum við að viðhalda þessari ranghugmynd í stað þess að hrekja hana. Við þurfum að ná henni niður af þessum stalli.