Aðkoma Karls Sigurbjörnssonar að „biskupsmálinu“

Samkvæmt DV ætlar Sigrún Pálína Ingvarsdóttir að „taka mál sitt gegn kirkjunni upp aftur“. Reyndar er Ólafur Skúlason, meinti brotamaðurinn, látinn, þannig að ég hef ekki hugmynd um hvað hún gæti gert. Veit ekkert um lögfræði. En það er rétt að minna á aðkomu Karls Sigurbjörnssonar, núverandi æðsta biskups ríkiskirkjunnar að málinu:

 

Einn þeirra sem tengdust inn í mál kvennanna gegn séra Ólafi biskupi á sínum tíma var séra Karl Sigurbjörnsson, þá prestur og nú biskup. Samkvæmt frétt DV 6. mars 1996 beittu tveir prestar, þeir Hjálmar Jónsson, sem þá var þingmaður en er nú dómkirkjuprestur, og Karl, núverandi biskup, áhrifum sínum til að fá konurnar sem ásökuðu Ólaf biskup um kynferðislega áreitni til að falla frá málum sínum. Í fréttinni segir meðal annars að prestarnir tveir hafi átt tíða fundi með konunum og að í kjölfar þeirra hafi ein kvennanna dregið mál sitt til baka. „Munu prestarnir meðal annars hafa lagt mikla áherslu á kostnaðinn sem því fylgi að standa í málarekstri gegn biskupi,“ segir í fréttinni. 

Séra Karl vildi ekkert tjá sig um þetta á þeim tíma en ónafngreindur prestur sem DV ræddi við á þeim tíma sagði að miklu „handafli“ hefði verið beitt af hálfu biskupsmanna til að þagga það niður. [Frá DV.is]

Tveimur árum seinna varð Karl hækkaður í tign í ríkiskirkjunni. Ég skil ekki hvers vegna fólk sættir sig við þetta. Það ætti að skrá sig úr Þjóðkirkjunni.

Mikilfengleiki guðs

Ég verð að segja að í þau fáu skipti sem ég tel mig skilja skrif ríkiskirkjuprestsins Svavars Alfreðssonar, þá hristi ég bara höfuðið. Ég man samt ekki eftir því að hafa séð svona ótrúleg skrif frá honum áður:

Þegar framgangur tilverunnar verður ekki eins og við óskuðum og báðum um, þá er það ekki vegna þess að Guð sé miklu minni en við héldum.

Þvert á móti.

Þá bendir það til þess að Guð sé miklu meiri en við getum ímyndað okkur.

Þegar trúmenn tala um bænasvör, þá yfirfæri ég það alltaf á sveltandi barn sem biður um mat. Í þessu tilfelli þá væri Svavar að segja: „Þegar guð ákveður að bænheyra ekki sveltandi barn, þá er ástæðan sú að guð er miklu meiri en við getum ímyndað okkur.“ Guðinn hans Svavars er svo ótrúlega dularfullur að hann sér ekki ástæðu til þess að hjálpa sveltandi barni. Kannski er hann svo fjarlægur að honum er bara sama um sveltandi börn, en þá er hann líka illur.

Svavar útskýrir auðvitað ekki hvað hann á við, enda segir hann að guðinn hans geri það sjálfur:

Auðvitað þarf ekki að verja Guð. Hann er fullfær um það sjálfur.

En trúmenn þurfa að verja guð, einmitt af því að hann virðist ekki vera fullfær um það sjálfur. Eða hvar í ósköpunum heldur Svavar að maður geti fundið þessa vörn guðs? Enginn veit, því Svavar svarar ekki.

Dæmi um mikilfengleika guðs Svavar, sem guðinn hans er fullfær um að verja sjálfur: