Af sagnfræði trúvarnarprestsins.

Eins og ég benti á í síðustu færslu, þá virðist ríkiskirkjupresturinn Gunnar Jóhannesarson vera farinn að lesa efni frá bandarískum bókstafstrúarmönnum. Eitt af vandamálunum sem þeir og Gunnar þurfa að leysa er það að ef við nálgumst guðspjöllin eins og sagnfræðingar nálgast aðrar heimildir, þá verður ljóst að furðusögurnar í guðspjöllunum eru einmitt það, sögur. Þess vegna vilja bókstafstrúarmennirnir og Gunnar meina að guðspjöllin séu alveg ótrúlega sérstök rit :

Við megum ekki líta framhjá því að þau rit sem greina frá þeim atburðum sem kristin trú grundvallast á eru söguleg rit; rit sem greina frá raunverulegum persónum og stöðum sem lesa má um í öðrum heimildum; rit sem voru skrifuð eigi síðar en tveimur kynslóðum eftir að þeir atburðir gerðust sem frá er greint. Þegar horft er til þess hversu stuttur tími leið á milli tilkomu ritanna sjálfra og þeirra atburða sem þau greina frá er ljóst að engin rit fornaldar jafnast á við rit Nýja testamentisins. Margt af því sem þau greina frá hefur líka verið staðfest á sagnfræðilegum forsendum og í krafti fornleifarannsókna. Þetta gerir allt tal um goðsögur ótrúverðugt. #

Einmitt, þannig að ef þú vilt halda því fram að saga af fjöldaupprisu sé helgisaga (held að það sé réttara en goðsaga), þá áttarðu þig greinilega ekki á því að ritið greinir frá raunverulegum stöðum og að það var ekki skrifað "tveimur kynslóðum eftir að þeir atburðir gerðust sem frá er greint"!

Ég held að flestir átti sig á því hversu heimskuleg svona rök eru, en það er skemmtilegra að hrekja þetta með því að benda á ógöngurnar sem Gunnar lendir í með svona aðferðafræði.

Ef Gunnar vill vera samkvæmur sjálfum sér þá þarf hann nefnilega líka að trúa öðrum furðusögum sem eru í betri heimildum en rit Nýja testamentisins. Sagnaritarinn Jósefus skrifar kringum árið 75 um uppreisn gyðinga og undanfara hennar. Tíu árum áður en hann skrifar segir hann til dæmis að kálfur hafi fætt lamb og hann segist hafa afskaplega góðar heimildir:

 

Besides these, a few days after that feast, on the one and twentieth day of the month Artemisius, [Jyar,] a certain prodigious and incredible phenomenon appeared: I suppose the account of it would seem to be a fable, were it not related by those that saw it, and were not the events that followed it of so considerable a nature as to deserve such signals; for, before sun-setting, chariots and troops of soldiers in their armor were seen running about among the clouds, and surrounding of cities. #

Kíkjum á það hvernig Jósefus kemur út í samanburði við guðspjöllin ef við notum punktana sem Gunnar nefnir:

1.  Söguleg rit: Rit Jósefusar hefur ýmis einkenni sagnarits, elsta guðspjallið hefur þau ekki og virðist stundum eiga að vera augljós skáldskapur.
2. Greina frá raunverulegum persónum og stöðum: Já, bæði ritin minnast til dæmis á Jerúsalem og Pílatus.
3. Skrifuð eigi síður en tveimur kynslóðum eftir að atburðirnir eiga að hafa gerst: Jósefus er samtímaheimild, atburðirnir sem ég vitna í eiga að hafa gerst um það bil tíu árum fyrir ritunartímann. Markúsarguðspjall er talið vera skrifað í fyrsta lagi í kringum 70, fjörutíu árum eftir atburðina
4. Margt hefur verið staðfest af sagnfræði og fornleifafræði: Efast um að þetta gildi frekar um guðspjöllin heldur en Jósefus.

Þannig að ef við beitum aðferðafræðinni hans Gunnars þá er allt tal um að sögurnar af kálfinum sem fæddi lamb og fljúgandi stríðsvögnunum séu goðsögur "ótrúverðugt".

Svo ekki sé minnast á lækningakraft munnvatns rómverska keisarans, skyggnigáfu stofnanda Vísindaspekikirkjunnar #, allar kraftaverkasögur Sai Baba og fleira, allt sem hefur betri heimildir en furðusögur guðspjallanna.