Hefnigjarnt og blóðþyrst barn

Prestar hætta seint að koma mér á óvart. Í þetta skiptið er það Bjarni Karlsson, ríkiskirkjuprestur, en í nýjustu predikuninni sinni segir hann þetta:

Góður Guð er að starfi í sögunni, hann hefur ekki skilið okkur ein eftir. “Styrkið máttvana hendur, styðjið magnþrota hné,” las hún Auður hér áðan úr lexíu dagsins: “Styrkið máttvana hendur, styðjið magnþrota hné, segið við þá sem brestur kjark: ‘Verið hughraustir, óttist ekki, sjáið, hér er Guð yðar, hefndin kemur, endurgjald frá Guði, hann kemur sjálfur og bjargar yður.’ Þá munu augu blindra ljúkast upp og eyru daufra opnast. Þá stekkur hinn halti sem hjörtur og tunga hins mállausa fagnar. Já, vantslindir spretta upp í eyðimörkinni og lækir í auðninni.” (Jes. 35.3-6)

 

Í stað magndrungans, í stað neysludoðans sem lagst hefur á menningu okkar og rænt okkur meðvitund svo að við eigum bágt með að kannast við náunga okkar og vitum ekki hvort við viljum vera samferða, í stað þess andlega tóms sem lengi hefur þjakað þjóð okkar og vestræna menningu almennt og valdið firringu frá eðli lífsins og framandleika manna í millum, - þess í stað boðar góður Guð nálægð sína. Hann nálgast heiminn ekki í magni heldur í gæðum. Hann kemur sem barn. Hann kemur til þess að gráta í heiminum. Ekkert vekur okkur fremur en grátur ungabarnsins. Ekkert kveikir í frumkenndum mennskunnar fremur en ilmurinn af reifabarninu. Þannig kemur Guð til þess að vekja.

Prestum virðist finnast afskaplega dúllulegt að tala um guðinn sinn sem lítið, máttvana og grátandi barn. Synd að Jesús hafi ekki tekið á sig mynd kettlings, þá myndu prestarnir líka geta talað um Jesú-kettlinginn og hvað hann var sætur og góður.

En það er frekar undarlegt að vitna í þennan kafla í Jesaja, því að þar er ekki verið að tala um komu guðs til að "gráta í heiminum". Nei, þarna er verið að boða hefnd og endurgjald. Það er verið að tala um heimsendi! 

Hérna er önnur tilvitnun í sama verk þar sem við fáum að lesa um nálægð góðs guðs, hvernig guð kemur til þess að gráta í heiminum og hvernig guð nálgast ekki heiminn í magni heldur í gæðum:

Sjá, dagur Drottins kemur, grimmilegur, með heift og brennandi reiði, til að gjöra jörðina að auðn og afmá syndarana af henni. Stjörnur himinsins og stjörnumerkin láta eigi ljós sitt skína, sólin er myrk í uppgöngu sinni og tunglið ber eigi birtu sína. Ég vil hegna jarðríki fyrir illsku þess og hinum óguðlegufyrir misgjörðir þeirra, ég vil niðurkefja ofdramb hinna ríkilátu og lægja hroka ofbeldismannanna. Ég vil láta menn verða sjaldgæfari en skíragull og mannfólkið torgætara en Ófír-gull. Þess vegna vil ég hrista himininn, og jörðin skal hrærast úr stöðvum sínum fyrir heift Drottins allsherjar og á degi hans brennandi reiði. Eins og fældar skógargeitur og eins og smalalaus hjörð skulu þeir hverfa aftur, hver til sinnar þjóðar, og flýja hver heim í sitt land. Hver sem fundinn verður, mun lagður verða í gegn, og hver sem gripinn verður, mun fyrir sverði falla.

 

Ungbörn þeirra munu knosuð verða fyrir augum þeirra, hús þeirra verða rænd og konur þeirra smánaðar. Sjá, ég æsi upp Medíumenn gegn þeim. Þeir meta einskis silfrið og þá langar ekki í gullið. Bogar þeirra rota unga menn til dauða. Þeir þyrma ekki lífsafkvæmum, og líta ekki miskunnaraugum til ungbarna. (Jesaja 13.9-18)

Nýja þýðingin segir að ungbörn þeirra verði "barin til bana" og að konum þeirra verði "nauðgað". Takið eftir því að þetta er hluti af refsingu sem guð sjálfur á að senda, hann "æsir upp" Medíumenn.

Ef Bjarni myndi nú fjalla heiðarlega um þennan texta, þá myndi hann segja eitthvað eins og: "Jæja, þetta stendur í Jesaja, en takið eftir talinu um hefnd og endurgjald. Það er hluti af boðskap Jesaja, þar er nefnilega sagt að guð refsi fólki við komu sína til dæmis með því að láta innrásarheri berja börn til bana. Guðinn sem er boðaður í Jesaja er ógeðslegur, minn guð er hins vegar rosalegt krútt, svona eins og kettlingur."

En Bjarni gerir þetta ekki, hann talar vel um guðinn í Jesaja sem sendir fólk til að myrða börn, segir að hann sé góður. Það er ógeðslegt. Bjarni ætti að skammast sín.