Vonbrigði með umræðuna

Ágætur hluti færslanna minna eru svör við því sem ríkiskirkjupresturinn Þórhallur Heimisson skrifar á blogginu sínu. Aðalástæðan fyrir því er sú að það liggur við að hann sé eini ríkiskirkjuprestur landsins sem skrifar eitthvað um trúmál á netið. 

Ég skil það vel að Þórhalli finnist það leiðinlegt að ég sé að lesa skrifin hans og benda fólki á það þegar hann fer með rangt mál. Hann virðist ekki vera ánægður með þetta, og hefur til dæmis lokað á athugasemdir frá mér á blogginu.

Nú hefur hann eftir þónokkuð hlé ákveðið að heiðra mig aftur með því að ræða við mig í síðustu bloggfærslu minni hérna.  

Ég var mjög ánægður þegar ég sá hann, en varð síðan leiður þegar ég sá hvernig athugasemdirnar voru. Það er nánast ekkert efnislegt í þeim, bara einhver pirringsskot (t.d. að segja að ég þurfa að fara í hitt eða þetta námskeiðið og að ég sé hugmyndasnauður).

Ég er alls ekki að kvarta undan því að Þórhallur sé harðorður. Mér finnst fínt þegar fólk er hreinskilið og er ekkert að fela skoðanir sínar í bómullarumbúðum. Það sem er ógagnlegt er að það skortir allt innihaldið. Ef þið skoðið athugasemdirnar þá er smá innihald í fyrstu athugasemdinni, en aðallega einhver skot. Ég svara því sem hann skrifaði efnislega. Og eftir það koma athugasemdir frá honum sem eru bara innihaldslaus skot (t.d. að þetta sé „kjánaskapur“ hjá mér).

Mér hefur fundist þetta vera svolítið algengt hjá ríkiskirkjuprestum. Þeir bara vilja eða kunna ekki að taka þátt í svona rökræðum (fólk eins og Jón Valur og Mofi kunna það). Hvers vegna veit ég ekki, en mér finnst það afskaplega undarlegt. Þetta er jú fólk sem hefur stundað háskólanám um trúna sína.

Eru þeir hræddir við umræðuna? Eru þeir bara svona óvanir því að fólk sé ósammála þeim? Er háskólanámið ekki nógu gagnrýnt?

Eineltisblogg dagins

Þórhallur er kominn með nýja færslu í trúarjátningablogginu sínu, og ég ætla að halda áfram að leggja hann í einelti. En að þessu sinni fjallar Þórhallur um „föður, almáttugan, skapara himins og jarðar“ í trúarjátningunni.

Það er helling af smáatriðum sem ég gæti  kvartað yfir (hann ruglar með hebreskuna [1] og virðist ruglast með þrenninguna [2] sem dæmi), en hérna kvarta ég ekki yfir því að Þórhallur sé sjálfur að segja eitthvað fjarstæðukennt, heldur virðist trúarjátningin sjálf vera að bulla hérna.

Þórhallur umorðar þennan hlut trúarjátningarinnar svona:

Sem segir okkur að skapari heimsins og alvaldur elskar okkur eins og kærleiksríkur pabbi og ástrík móðir elska börnin sín.

Ég er reyndar ekki viss um hvort að „faðir“ í trúarjátningunni tengist eitthvað meintri gæsku hans, en gefum okkur að svo sé. Ef trúarjátningin heldur þessu fram þá er hún augljóslega röng. Ef að það er alvaldur skapari á bak við heiminn þá elskar hann okkur augljóslega ekki „eins og kærleiksríkur pabbi“. Malaríusníkillinn og jarðskjálftar eru hluti af heiminum og „kærleiksríkir faðir“ drepur ekki börnin sín með viðurstyggilegum sníkjudýrum og hann drekkir þeim ekki með flóðbylgjum.

Svör trúmanna við þessari augljósu staðreynd eru líklega það ömurlegasta sem ég les. Hinn ágæti ríkiskirkjuprestur Skúli Ólafsson viðurkennir að algóði guðinn hans hafi skapað malaríu-sníkilinn (sem drepur 1-3 milljónir manna árlega, aðallega börn), en hvers vegna hann hafi gert það veit Skúli ekki.

Aðalfermingarkver ríkiskirkjunnar, Líf með Jesú, segir að sjúkdómar og náttúruhamfarir séu komnar frá „djöflinum“ (bls 18). Það er svar þeirra, án gríns.

Síðan segja prestar stundum að við getum sjálfum okkur um kennt, af því að við ákváðum að búa á jörðinni. Eða þá að þetta sé okkur að kenna, af því að áður en að mannfólkið kom á sjónarsviðið voru víst engir sjúkdómar eða náttúruhamfarir.

Þegar varnir manns fyrir trúarskoðunum sínum eru svona ótrúlega vitlausar, þá ætti maður að velta því alvarlega fyrir sér hvort maður hafi ekki einfaldlega rangt fyrir sér.

Endum þetta á lokaorðum Þórhalls og mynd:

Guð er elska. Hann skapar heiminn og viðheldur lífinu og tilverunni hverja stund. Hann aðgreinir ljósið frá myrkrinu. Hann elskar okkur eins og ástríkur pabbi gerir og kærleiksrík mamma.

 

 

Vinstra megin er barn sem kann greinilega ekki að meta sköpun ástríka pabba síns sem er hægra megin (sem er talin hafa drepið 300-500 milljónir manna á 20. öldinni).

Prestur ruglar

Annars vegar segir presturinn að spurningin um hvort fólk styðji aðskilnað ríkis og kirkju sé "röng" og "fráleit", en síðan segir hann sjálfur "Ég er mjög hlynntur aðskilnaði ríkis og kirkju og hef unnið að því á undanförnum árum að ríki og kirkja verði aðskilin."

Hvort er fráleitt og rangt að ræða um aðskilnað ríkis og kirkju eða ekki? Mér finnst það klárlega rétt, en presturinn virðist ekki geta ákveðið sig. 

Segir Gallup taka þátt í áróðri gegn kirkjunni