Syndir feðranna

Í umræðum um grunnskólalögin kom einn af bloggurum guðs, Theódór Norðkvist, með þá fínu tillögu að boðorðin tíu væru "ágæti skilgreining" á kristilegu siðgæði, að þau væru "grunnurinn" fyrir kristilegu siðgæði.

Hann var ekki alveg jafn kátur með boðorðin tíu þegar ég vitnaði í ansi ósiðlega setningu úr texta boðorðanna tíu:

...ég, Drottinn Guð þinn, er vandlátur Guð, sem vitja misgjörða feðranna á börnunum, já í þriðja og fjórða lið, þeirra sem mig hata,... (2Mós 20.5)

Gott dæmi um þessa brjáluðu hugsun guðs kristinna manna er í Gamla testamentinu þegar hann skipar Sáli konungi að fremja þjóðarmorð á Amalekítum vegna þess sem forfeður þeirra gerðu fjórum öldum fyrr.

Ég held að það hljóti að brjóta gegn einhverjum mannréttindasáttmálum að refsa afkomendum fyrir misgjörðir forfeðra þeirra. Eða þætti einhverjum það réttlátt að vera hent í fangelsið af því að langaafi þinn var rolluþjófur?

Nei, auðvitað ekki, og í staðinn fyrir að reyna að afsaka þennan texta boðorðanna tíu segir Theódór:

Aðalatriðið sem ég vildi koma á framfæri er að það er margt í Gamla testamentinu sem á ekki við í dag, það kemur skýrt fram í því Nýja, t.d. Postulasögunni.

Að nudda kristnu fólki sífellt upp úr setningum eins og þessum, eða að bannað sé að týna eldivið á hvíldardegi og annað slíkt úr GT, er rökvilla.

Teddi segir að boðorðin tíu séu grunnur kristins siðgæðis, en þegar ég vitna í texta boðorðanna tíu, þá er það rökvilla!  

En er þessi hugsun virkilega framandi kristnum mönnum? Samkvæmt kristinni trú, þá eiga allir menn skilið að vera refsað með því að enda í helvíti, vegna þess að við höfum allir erft einhverja synd, erfðasyndina. Samkvæmt kristinni trú er sem sagt ekkert athugavert við það að henda þér í ævilangt fangelsi fyrir rolluþjófnað langa-langa-langa-...langa-langa-afa þíns.

Þetta segir Páll postuli um erfðasyndina:

Eins og af misgjörð eins leiddi sakfellingu fyrir alla menn, þannig leiðir og af réttlætisverki eins sýknun og líf fyrir alla menn. (Róm 5.18)

Þetta segir aðaljátning ríkiskirkjunnar um erfðasyndina:

2. grein um upprunasyndina: 

Ennfremur kenna þeir: Eftir fall Adams fæðast allir menn, sem getnir eru á eðlilegan hátt, með synd, en það merkir án guðsótta, án guðstrausts og með girnd. Þessi upprunasjúkdómur eða spilling er raunveruleg synd, sem dæmir seka og steypir í eilífa glötun þeim sem ekki endurfæðast fyrir skírn og heilagan anda.

Þeir fordæma Pelagíana og aðra, sem neita því, að upprunaspillingin sé synd og, til þess að gera lítið úr vegsemd verðskuldunar og velgerða Krists, halda því fram, að maðurinn geti réttlæst fyrir Guði af eigin kröftum skynseminnar.

Þannig að hvort er það: Eru setningin úr texta boðorðanan tíu og hugmyndin um erfðasyndina ósiðlegar og ógeðslegar? Eða eru þetta bæði siðlegar og réttlátar skipanir guðs?