Hinn andsetni Jesús

Fáir átta sig á því að í byrjun Markúsarguðspjalls virðist Jesús vera andsetinn:

Svo bar við á þeim dögum, að Jesús kom frá Nasaret í Galíleu og var skírður af Jóhannesi í Jórdan. Um leið og hann sté upp úr vatninu, sá hann himnana ljúkast upp og andann stíga niður í sig eins og dúfu. Og rödd kom af himnum: ,,Þú ert minn elskaði sonur, á þér hef ég velþóknun.`` Þá knúði andinn hann út í óbyggðina,... (Mk. 1:9-12)

Í íslensku þýðingunni er sagt að andinn hafi stigið niður 'yfir' Jesú en ekki 'í' hann. 
Í Lúkasar- og Matteusarguðspjalli er notað gríska orðið 'epi' sem þýðir sannarlega yfir. 
En í Markúsarguðspjallistendur hins vegar að andinn hafi farið 'eis' Jesú, inn í Jesú. Ef við skoðum aðra staði í Markúsarguðspjalli þar sem þessi forsetning er notuð í sambandi við anda, þá er augljóst að andinn fer í viðkomandi:

Og þeir [illu andarnir] báðu hann [Jesú] : ,,Send oss í svínin, lát oss fara í þau!`` Hann leyfði þeim það, og fóru þá óhreinu andarnir út og í svínin, og hjörðin, nær tveim þúsundum, ruddist fram af hamrinum í vatnið og drukknaði þar. (Mk. 5:12-13)

Nú sér Jesús, að mannfjöldi þyrpist að. Þá hastar hann á óhreina andann og segir: ,,Þú dumbi, daufi andi, ég býð þér, far út af honum, og kom aldrei framar í hann.``(Mk. 9:25)

Miðað við þessi dæmi, þá er líklegt að höfundur Markúsarguðspjalls hafi ímyndað sér að við 
skírnina hafi andi stigið niður af himnum og andsetið Jesú. 

Næsta vers virðist taka allan vafa af þessu, þar 'knýr' andinn Jesú út í óbyggðina. Orðið sem er þýtt 
sem 'knúði' þýðir orðrétt 'að henda (út)' og er meðal annars notað um að reka út illa anda og reka 
fólk í burtu (Mk. 11:15). Andinn sem er nýfarinn inn í Jesús virðist sem sagt taka völdin og rekur Jesú út í óbyggðina.

Þetta væri afskaplega ómerkilegt ef ekki væri fyrir þá staðreynd að þetta passar engan veginn við trúarhugmyndir kristinna manna. Samkvæmt þeim þá hefur Jesús alltaf verið guð og hluti af þrenningunni. Það að einn hluti þrenningarinnar hafi andsetið annan hluta þrenningarinnar og stjórnað honum er auðvitað afar undarlegt.