Efasemdapresturinn

Í Fréttatímanum var nýlega viðtal ríkiskirkjuprestinn Sigríðu Guðmarsdóttur. Í viðtalinu var áhugaverð efnisgrein:

Sigríður fór í guðfræðideild Háskólans úr úr MR, alveg bandbrjáluð. Hún var tvítug og tilfinningarík. Hún grét yfir fréttum af hungursneyð í Eþíópíu og fannst eins og barnatrúin væri að svíkja sig. Þessar myndir í sjónvarpinu sögðu henni að heimurinn væri einn stór skítur. Allt sem hún hafði lært um þennan almáttuga og góða Guð í KFUM og KFUK virtist vera hræsni. Þessi efi lét fyrst á sér kræla í menntaskóla, þar sem hún skartaði svörtu naglalakki og hermannajakka, og efinn hefur elt hana æ síðan.

Þetta eru mjög skiljanlegar efasemdir, enda passa augljósar staðreyndir engan veginn við tilvist algóðs og almáttugs guðs. Það hefði verið gaman að reyna að fá einhvers konar svar frá Sigríði við þessum rökum.

En hún ákvað að gerast ríkiskirkjuprestur þrátt fyrir efasemdirnar, en sem prestur, þá þarf hún að gangast undir játningar ríkiskirkjunnar, og þar stendur meðal annars þetta í aðaljátningunni: "[guð er] ómælanlegur að mætti, visku og gæsku" # Ef hún trúir þessu ekki, og ég efast stórlega um að hún geri það, þá finnst mér það vera mjög mikil hræsni að gerast samt prestur.

Ástæðan fyrir því að ég geti vel trúað því að hún trúi þessu ekki er að þegar ég og Biggi tókum viðtal við hana fyrir nokkrum árum [fyrri og seinni hluti] þá fannst mér nokkuð ljóst að hún trúir engan veginn játningum kirkjunnar þegar það kemur að fórnardauða Jesú (ef ég man rétt þá fannst henni þær kenningar eiginlega fáránlegar).

En hver veit, kannski trúir hún þessu í alvörunni (ég efast stórlega um það), og ef svo er, þá hefði verið gaman að fá svar hjá henni, prestar virðast nefnilega hafa afar fá svör.

Jesús brennir ekki fólk

Í predikun helgarinnar fengu ríkiskirkjunprestar "auðveldan" texta til að fjalla um. Hann var auðveldur vegna þess að þarna er Jesús að skamma lærisveinana fyrir að vilja töfra fram eld af himnum og brenna þorp sem höfnuðu þeim (Lk 9.51-56). Ríkiskirkjupresturinn Sigurður Árni minntist aðeins á þetta:

Og þá erum við komin að Biblíutextanum, sem lesinn er í öllum messum þessa dags. Guðspjallið er í samræmi við frítíma og reisur út á landi - það er ferðasaga. Jesús var á ferð norðan úr landi og á leið í höfuðborgina. Margt fór öðru vísi en ferðafélagar hans vildu. Úr hópnum hljómuðu spurningar: “Hvað finnst þér nú um þetta lið, sem vill ekki taka á móti okkur, þessa sveitamenn, sem vilja ekki leyfa okkur að gista? Væri ekki réttast að refsa þeim harðlega, bara brenna bæinn?” Jesús brást skýrt við: “Nei” sagði hann. “Að brenna fólk er ekki verkefni Guðsríkisins. Að meiða fólk er ekki hlutverk mannssonarins, heldur að hjálpa því.” Vegna þessarar mannelsku Jesú hefur það æ síðan verið hlutverk kristinna manna og þar með kirkjunnar – að efla fólk en ekki skemma líf þess.

Sigurður telur það vera "mannelsku" að vilja ekki brenna og meiða fólk. Það er merkilegt, þar sem að annars staðar segir Jesús einmitt ætla að gera það:

[Jesús er að tala] Mannssonurinn mun senda engla sína, og þeir munu safna úr ríki hans öllum, sem hneykslunum valda og ranglæti fremja, og kasta þeim í eldsofninn. Þar verður grátur og gnístran tanna. (Mt 13.41-42)

Ef hin ummælin voru vegna "mannelsku" er það þá ekki klárlega "mannvonska" að segjast ætla að brenna fólk?

Í einni af þeim játningum, sem Sigurður Árni játaðist undir þegar hann gerðist prestur, segir að við endurkomu sína muni Jesú "[fordæma guðlasa menn og djöflana] að þeir kveljist eilíflega". Seinna í sömu grein eru síðan þeir, sem halda því fram að endir verði bundinn á þessa refsingu, fordæmdir. Er þetta ekki mannvonska?

Ég efast um að Sigurður Árni muni koma með málefnalegt svar, oftast þegar ríkiskirkjuprestum er bent á óþægileg vers, þá er svarið ekki mjg vitrænt (nýleg viðbrögð Bjarna Karlssonar er gott dæmi).